شعر زیبا

به کــــــــه گویم که تو منزلگه چشمان منی

به کـــــــه گویم که تو نوازشگر دستان منی

بـــــــــــه چه سازی بسرایم دل تنهای تو را

به کـــــــه گویم که تو آهنگ دل و جان منی

گـــــــــر چه پاییز نشد همدم و همسایه من

به کـــــــــــه گویم که تو باران زمستان منی

همه رفتند از این شــــــــــهر و دلم تنها ماند

به که گویم که تو عمریست که مهمان منی

گــر چه خورشید سفر کرده ز کاشانه ی من

به کـــــــــه گویم که تو عمری مه تابان منی